Een passie en een droom

Het begon allemaal als leergierige tiener. Ik ging op mijn vrije middagen naar de bibliotheek waar ik mijzelf verdiepte in zeer theoretische boeken over zeilen. Uiteindelijk leerde ik mijzelf zeilen en nu heb ik mijn eigen klipper en ben ik de jongste charterschipper van Nederland. Gaaf he?

Vroeger als klein jongetje keek ik al naar de prachtige zeilschepen aan de kade van het Prinses Margrietkanaal. Geweldig vond ik het! Toen ik zeven jaar oud was, stond ik achter het roer op het zeilschip van mijn opa en wist ik het zeker: dit wil ik later ook. Ik zag het prachtige water om me heen, en voelde de wind door mijn haren. Wat genoot ik daarvan. Maar hoe zou ik deze droom, mijn eigen zeilschip, werkelijkheid maken? 

'Dit wil ik later ook’

Een paar jaar later kocht ik van mijn eigen geld een Flying Junior. Dat is een klein bootje waar je met twee personen in kan zeilen. Echter was er één probleem: Ik kon nog helemaal niet zeilen. Daarom besloot ik naar de bibliotheek te gaan en het boek ‘Sailing voor Dummy’s’ te lenen. Dit boek nam ik mee naar mijn eigen Flying Junior en zo leerde ik via het boek, en met de hulp van mijn opa zeilen. Toen ik iets ouder was, ben ik op zeilkamp gegaan in Friesland. Hier heb ik op de prachtige kanalen van Friesland zeilwedstrijdjes gezeild. 

Vlak daarna kocht ik een wedstrijdbootje; de Laser. Een jaar lang heb ik hier getraind op professioneel niveau. Dit was ontzettend gaaf. Ik kan mij de eerste training nog goed herinneren. We moesten allerlei verschillende oefeningen doen en de dingen die ik in de bibliotheek geleerd had, kwamen hier aan bod! Toch gaf dit nog geen voldoening op de lange termijn. Ik merkte aan mezelf dat alles groter en sneller kon qua boten. Op mijn vijftiende kocht ik daarom de Friendship 22. Dit is een kajuitzeiljacht van zeven meter lang. Met dit schip zeilde ik veel solo over de prachtige kanalen van Friesland, met name het Prinses Margrietkanaal.

Start van mijn carrière

Op een gegeven moment kwam ik in de krant een artikel tegen van de Stedemaeght. De Stedemaeght is een groot zeilschip en zij zochten op dat moment naar vrijwilligers. Dit is een kans voor mij, dacht ik! Ik heb mij direct aangemeld en ik kon gelijk beginnen. Ik was zo enthousiast dat ik het nu echt zeker wist: ‘Ik wil mijn eigen zeilschip’. En daar begon de start van mijn carrière. Ik werd matroos op de Summertime. Tweeënhalf jaar heb ik hard op deze boot gewerkt en dit maakte mij ontzettend gelukkig! Ik dacht bij mezelf: ‘Is dit het moment’? Toen gebeurde het…

Om mijn droom waar te kunnen maken, heb ik gekozen voor de versnelde route van de Zeevaartschool. Het koste mij veel moeite om te leren, maar ik wist dat ik geen andere keuze had als ik mijn eigen zeilschip zou willen. Afgelopen winter was het ontzettend afzien voor mij. De theorie was moeilijk en er werd best veel van mij gevraagd. Toch bleef ik vastberaden doorgaan, want ik moest en zou mijn eigen zeilschip kopen…  

Daar stond ik dan vol trots toen ik mijn eigen zeilschip had gekocht van €400.000,-. ‘Wat is die toch mooi!’ heb ik al meer dan honderd keren gedacht. Nu vaar ik vol trots door Friesland en de rest van Nederland. Wat een geweldig gevoel! Mijn eigen boot kreeg de naam: ‘De Hester’.
 

Mijn droom wordt werkelijkheid

Het varen door Nederland gaat gemakkelijk met De Hester. Ons land biedt genoeg kanalen waar ik over kan zeilen. Ik heb er lang overgedacht hoe ik mijn droom het beste aan mijn ouders kon voorleggen. Uiteindelijk kwam ik met een idee en heb dat voor mezelf in een paar avonden tijd uitgewerkt: een bedrijfsplan. Ik heb deze opgesteld en vervolgens aan mijn ouders gepresenteerd. Mijn ouders waren direct enthousiast!  Toch herinnerden zij zich wel aan de gevolgen van dit bedrijfsplan. ‘Op zo’n jonge leeftijd al in de schulden zitten, wil je dat?’ vroeg mijn moeder. Ik had daar zelf heel goed overgedacht. Tuurlijk wilde ik dat! Ik wist van mijzelf dat het zou lukken.

Mijn ouders vertrouwde mij en lieten mij mijn bedrijfsplan uitvoeren. Ook mevrouw Bente Buiting van de bank heeft alle vertrouwen in mij gehad door mijn uitgewerkte bedrijfsplan. Mijn droom zou werkelijkheid worden en niemand die me kon stoppen!

'Ik wist van mijzelf dat het zou lukken'

Een thuis

Een Engelse gezegde luidt: ‘Choose a job you love, and you will never have to work a day in your life’. Dit betekent dat wanneer je een baan hebt waar je van houdt, je nooit meer een dag hoeft te werken in je leven. De Hester is mijn werk, maar het varen voelt als vakantie voor mij. Het zeilschip is mijn thuis. Als ik ’s ochtends wakker word, doe ik de gordijnen open en zie ik steeds een andere haven. Die vrijheid is onbetaalbaar voor mij. Het zorgt ervoor dat ik mijn baan zo geweldig vind! Toch voel ik soms ook angst. Angst voor de grote verantwoordelijkheid die op mijn schouders hangt. Ik ben voor alles aansprakelijk. De kleine én de grote dingen. Er kan een boel misgaan op een zeilschip als De Hester en daar ben ik mij niet altijd van bewust. Wanneer die angst bij mij op komt, kijk ik gauw om mij heen. Dan zie ik de natuur, het water en de prachtige omgeving en dat maakt alles goed. Dat is waar ik het voor doe!

Ik verhuur mijn boot ook voor groepen mensen. Ikzelf vaar dan door de kanalen van Friesland en de gasten genieten van al het moois om hen heen. Vaak komen er veel Duitsers deze kant op, om meer te ontdekken van het mooie Nederland. Op deze manier verdien ik geld om de schulden af te betalen. Zij genieten van ons mooie land en ondertussen breng ik ze naar de plek waar ze heen moeten. ‘Mooi dat dat zo kan hé?’. Ik vaar ongeveer 180 dagen per jaar, waarbij ik het Prinses Margrietkanaal het mooist vind om te varen. De rust die je daar tegenkomt is onvoorstelbaar. De gasten genieten uiteraard mee. Veel van hen komen vaak een praatje maken over de natuur en de mooie omgeving die Nederland op bepaalde plekken biedt. Ik geniet er dus niet alleen van!