“Voorheen gewerkt op de scheepswerf te Lemmer en vervolgens bij Douma Staal te Sneek.” Inmiddels al bijna 10 jaar vast in dienst als sluiswachter bij de Prinses Margrietsluis. Wiebe Amels, sluiswachter, vrijwilliger als reserve schipper bij het KNRM en een grote passie voor water.
“3 a 4 jaar oud, toen zat ik al in een bootje”. Mijn ouders hadden vroeger een zeilboot en vader komt samen met opa uit de scheepsbouw. Scheepswerf Amels te Makkum was het bedrijf van mijn vader en opa. Zij hebben zelfs het jacht van Trump gebouwd. Zo ben ik opgegroeid met water.
'3 a 4 jaar oud, toen zat ik al in een bootje'
Vroeger voer ik veel in bootjes, vervolgens veel surfen en zeilen. Ik deed ook aan wedstrijd zeilen in een Skûtsje. Ik zat dan op het Skûtsje van Makkum. Vanwege de onregelmatige werkdagen en tijden als sluiswachter, ben ik gestopt met Skûtsjesilen.
Sluiswachter
In 2006 ben ik begonnen als oproepkracht bij de Prinses Margrietsluis. Via een kennis ben ik het vak ingerold. “Destijds had je een kruiwagen nodig om in dit vak terecht te komen”. Zelf had ik al veel kennis van water. 3 jaar bij de LOI de Nautische opleiding gevolgd voor 1, 2 en 3. Tijdens de opleiding mocht ik nog geen nachtdiensten draaien. Na de opleiding draaide ik de nachtdiensten alleen. In 2009 werd ik vast aangenomen en inmiddels ben ik al bijna 10 jaar vast in dienst. “Deze baan maakt mij gelukkig omdat ik elke dag water kan zien”.
De diensten in dit vak verschillen. Er wordt van 6:00 uur tot 14:00 uur gewerkt, van 14:00 uur tot 22:00 uur en van 22:00 uur tot 6:00 uur. De mooiste dienst vind ik van 6:00 uur tot 14:00 uur. Ik ben een ochtend mens en ’s middags kan ik iets voor mezelf doen. De afwisseling in dit vak vind ik prettig.
Naast het werken als sluiswachter heb ik pieperdienst als vrijwilliger reserve schipper op de Anna Dorothea, bij de KNRM. Als ik uit het werk kom dan gaat de pieper aan!
'Destijds had je een kruiwagen nodig'
Bijzondere ervaring
Tijdens het invaren van de sluis roept de kapitein zijn zoon en matroos voor koffie. Het is een bulkschip en daar kunnen luiken op liggen. De jongen dacht over die luiken naar achteren te lopen, maar de luiken lagen er niet op. Omdat het donker was zag hij het niet goed en viel het ruim in. 5 tot 6 meter omlaag.
Mijn collega handelde goed door te zeggen dat zij de sluis in moesten varen. Bovendien is daar licht. Vervolgens werden de hulpdiensten gealarmeerd en ik ging met het EHBO koffertje naar beneden. Hier kwam mijn KNRM ervaring goed van pas. Er leek weinig aan de hand te zijn en toen de ambulance kwam was de ABCD (Airway, breathing, circulation en disability) volgens mij in orde. Alleen een gebroken duim en een splinter in zijn milt, verder was de jongen oké.
Ik ging naar beneden met de verwachting een hoog energetisch trauma aan te treffen. Maar de jongen praatte honderduit over hoe zijn vakantie was. Toen ik bovenkwam werd de operatietent al afgebroken. Hulpdiensten stonden tot aan de brug. Mijn collega heeft alles in zijn eentje boven geregeld. “Want de scheepvaart gaat ook gewoon door”.