Submenu

De hobbyduiker

Johan Geerdink vertelt over zijn passie.

Met 16 jaar wist ik al dat ik wou duiken. Omdat mijn vader het echter alleen moest verdienen wist ik dat het niet te betalen was. Na het trouwen met mijn vrouw Jellie was het nog altijd een wens maar werk en kinderen maken het al snel druk. Jellie is uiteindelijk opnieuw aanstichter geweest. Toen ik 30 was zei ze : ‘Als je nog wat wil moet je nu beginnen te duiken, ben je direct wat meer thuis en kun je mooi met je hobby bezig’ Hierdoor heb ik mijzelf in 1991 aangemeld bij het duikteam Drachten. Hier ben ik na 27 jaar nog steeds lid van.

Duiken in Nederland

De eerste duik is in Nederland altijd in het zwembad. Hierdoor kun je in makkelijke omstandigheden bekend worden met de apparatuur. Ook zat er toentertijd een groot theoriestuk bij. Theorie over materiaal, fauna onder water, decompressie, compressoren, E.H.B.O. en reddingszwemmen bijvoorbeeld. Ik heb snel mijn 1ster en 2ster CMAS diploma gehaald. Voor CMAS 3 moet je 100 duiken hebben gemaakt in stromend water, getijdenwater en sowieso 1 duik in het buitenland. Uiteindelijk ben ik in 2006 geëindigd bij tweester instructeur.

Ik heb over de hele wereld gedoken. Ik heb nu 27 jaar duikervaring in 31 verschillende landen.

Ik vind Nederland een van de mooiste landen om te duiken. De Flora en Fauna is in Nederland heel anders dan in landen met helder water. Hier zie je salamanders, kleine kevers, kikkers of vissen. ‘Als duiker moet je alleen wel leren zien, het is hier wat troebeler.’ Een duiklamp kan hier ook helpen.

In Nederland mag je overal duiken behalve in vaargeulen, havens, sluizen en bij gemalen. In principe kan ik nu het spul pakken en met mijn instructeursdiploma met jullie gaan duiken. Het echte duikmekka van Nederland is Zeeland, kraamkamer van de Noordzee. Van over de hele wereld komen duikers naar Nederland om hier te duiken.

Daar heeft de overheid echt zijn best gedaan om iets moois te creëren. Niet alleen voor duikers, andere recreanten tellen ook mee.
 

Gevonden voorwerpen

Mensen horen via anderen wel eens dat je duikt. Vooral in het begin was duiken minder populair. Mensen hebben dan ook wel eens contact met mij of de vereniging opgenomen om te vragen of ik/wij iets van de bodem willen halen. Verscheidene gezinsleden hebben sieraden om, die ik gevonden heb.

Toen ik twee jaar dook was een zeilschip een zwaard verloren op het Sneekermeer. De verzekering bood 1500 euro als duikers het zwaard konden vinden. De eerste dag zochten we in het wilde weg, en konden we het zwaard met het formaat van een eetkamertafel nergens vinden. De dag erop zijn we met twee boten met een lijn ertussen strategisch het meer afgegaan en hadden we het zwaard na 5 minuten al te pakken. Dit vond ik een hele mooie en leuke ervaring, we hebben samen met de eigenaar op zijn schip gegeten, gedronken en een klein feestje gevierd.

Ook was ik een keer in Italië aan het Gardameer, stond er een vrouw tot haar middel in het water. Ik liep samen met Hendrik en duikuitrusting het water in en we werden aangesproken door de vrouw die haar trouwring had verloren. We zochten even maar konden de ring niet vinden, vervolgens heb ik mijn eigen gouden ring afgedaan en laten vallen om het traject goed te zien. Ik was hem zelfs even kwijt, gelukkig zag ik mijn ring nog in het zand ploffen. Doordat ik mijn eigen ring heb laten vallen kon ik ook het traject van haar ring bepalen en heb ik het erfstuk van de vrouw naar boven gebracht.

 

"Ik begeleide een man die alleen maar kon knijpen of tikken met zijn hand"


Het meest bijzonder

Ik heb mijn instructeurspapieren ook voor handicapduiken. Ik vind dat iedereen de kans verdiend om te duiken en daar wil ik aan meewerken. Het is heel mooi om mensen met een beperking hiervoor de mogelijkheid te geven. Toen ik de cursus volgde begeleide ik een man die alleen maar kon knijpen of tikken met zijn hand. Hard knijpen was angst, zacht knijpen of tikken was blij. Ik vind het heel bijzonder dat iemand zoveel vertrouwen kan hebben in een groep duikers. Ik ben niet zo snel dat ik overstuur ben, maar dit vond ik toch wel heftig

Een paar jaar geleden was ik met een mede instructeur en deze had nog nooit gezien dat een snoek een vis pakte. We waren aan het duiken en ik had de lamp aan. Ik zie ineens een baars zwemmen van 40 centimeter. Ik beweeg de lamp naar het beestje en er zwemt snel een snoek mee die ineens het diertje pakt. De vis draait de baars dwars in zijn bek en we zien het visje letterlijk naar binnen gaan. ‘Dat zijn toch wel momenten die heel bijzonder zijn.

Afbeeldingen

Cookie-instellingen