“Mensen houden niet van openstaande bruggen, terwijl ik het heel mooi vind!” Wiert Nanninga geboren en getogen in Aduard, een grote passie voor scheepvaart en jaren lang zelf op de boot gezeten.

Ontstaan passie

“Als ik de fluit van een boot hoorde dan wilde ik het schip zien.” Bij de brug in Aduard keek ik altijd naar de schepen die er onderdoor voeren. Als er dan een schip aan kwam, dan pakte ik mijn fiets die onder de notenboom stond en ging ik op een holletje naar de brug. Mijn fiets stond dag en nacht buiten.

Vroegen waren het beurtschippers die voorbij kwamen. Schepen zoals de Amstel en de Hunze of beurtschippers die richting Friesland gingen. Daarnaast voeren er ook veel kustvaarders die hout brachten. De schepen van vroeger hadden een tonnage van rond de 1.000, kleiner dan de schepen van tegenwoordig die een tonnage van 3.300 hebben.   

'Op een holletje naar de brug'

Het water op

Ik heb 3 jaar op het lyceum gezeten, maar dat paste niet bij mij. Hier kwam ik een vriend tegen die ook van schepen hield, hij woonde aan het Van Starkenborghkanaal te Groningen. Op zondag gingen wij met z’n tweeën het Winschoterdiep, bij alle scheepswerven langs. Vervolgens ben ik naar de zeevaartschool in Groningen gegaan als machinist. Ik ben daarna op de grote vaart gegaan bij de Verenigde Nederlandse Scheepvaartmaatschappij. “Ik heb 7 jaar lang gevaren.” We gingen met het schip richting Zuidoost Azië, Afrika, China, Japan, Zuid Amerika en de Perzische golf was toen nog niet wat het nu is. Vanaf Bahrein waar je aan wal ging was een grote pier waar aan het einde van de pier allemaal Lemen hutjes stonden en de vrouwen vlogen nog de hutten in.

“Maar als je getrouwd bent dan stop je ermee. Je bent niet getrouwd om altijd weg te wezen!” Nadat ik was gestopt met varen heb ik 7 jaar bij Akzo aan de haven in Delfzijl gewerkt. Ik werkte hier op de afdeling Petrochemie. Uiteindelijk ging het bedrijf in Delfzijl dicht en ben ik naar Campina in Veghel Noord-Brabant gegaan.  

Foto's

Met mijn 60^e ben ik terug gegaan naar Groningen. Het huidige huis waar wij in wonen hebben wij met toeval gevonden. “We zeiden tegen elkaar, dit is hem”. Prachtig uitzicht over het Eemskanaal en de Borgbrug!

Vroeger maakte ik nooit foto’s omdat ik geen fototoestel had. Sinds ik hier woon, maak ik heel veel foto’s. “Maar wat moet je met al die foto’s?” In de wijkvereniging vroeg ik of ik een quiz en uitleg over schepen mocht doen. Hierdoor heb ik al 3x een quiz gedaan. Het 1^e jaar ging het over schepen die vaak langs varen. Zoals bijvoorbeeld de nummers op de zijkant van het schip geven aan waar het vandaan komt. Bijvoorbeeld Nederland begint met 2 of 3, Frankrijk begint met 1, Duitsland begint met 4 en 5 etc. Het 2^e jaar ging het over de nieuwbouw Winschoterdiep, door het kanaal naar Delfzijl. Het 3^e heb ik het over de jaren dat ikzelf voer en de grote vaart gedaan.

'We zeiden tegen elkaar, dit is hem'

 

De club

Naast de wijkvereniging zit ik ook bij een scheepvaart club. De club is gebaseerd op kustvaarders en bestaande uit allemaal scheepsspotters. “Voorheen ruilden wij foto’s, tegenwoordig is alles digitaal waardoor wij geen foto’s meer ruilen”. Wij delen filmpjes en hier doe ik af en toe ook een quiz. “Het is gewoon een gezellige bijeenkomst”. Met de club doen wij 1 keer per jaar een uitstapje naar Duitsland, een haven of museum. Samen met de club of alleen ga ik graag naar te water latingen van schepen. Hier komen altijd veel mensen op af.

De vriend waarmee ik vroeger vaak schepen ging kijken, kwam ik na 40 a 50 jaar tegen bij de scheepvaart club nadat onze wegen gescheiden werden toen ik naar de zeevaartschool ging. Wij zijn toen naar Brabant gegaan en zij naar Friesland.